بخش محاسباتی GMAT چیزی بیش از سنجش مهارت‌های ریاضی شما است.
در GMAT چیزی به نام «بخش ریاضی» وجود ندارد.
چارلز بیبیلوس از شرکت جی‌مت نینجا تأکید می‌کند که وقتی دانش‌آموزانش از تصور جی‌مت به‌مثابه ریاضی دست برمی‌دارند و به چشم استدلال محاسباتی به آن نگاه می‌کنند، عملکردشان بهتر می‌شود. او خاطرنشان می کند که در مدارس، ریاضی به شکل سلسله‌ای از گام‌های حفظی و مکانیکی تدریس می‌شود؛ این رویکرد در جی‌مت چندان مقبول نیست.
من با شیمون گولدشمیت، معلم سابق بخش محاسباتی جی‌مت و همکارم، صحبت کردم تا برداشت او از نحوة برخورد با بخش محاسباتی جی‌مت را دریابم. شیمون بیش از یک دهه آماده‌سازی برای جی‌مت آموزش داده است و مثل همة معلم‌های خوب آماده‌سازی برای جی‌مت، وقت زیادی را صرف تفکر دربارة ریزه‌کاری‌های این آزمون کرده است.
شیمون فکر می‌کند که چهار عامل مجزا در کنار همدیگر شما را به بهترین نمره می‌رسانند.
گام اول: مرور ریاضی
اولین تکة این پازل درک و دریافتی بنیادین از ریاضیات پایه است. این بنیانی است که بقیة تلاش‌های آماده‌سازی‌تان بر آن استوار می‌شود. این مادة خامی است که می‌توانید برای رسیدن به پاسخ‌های درست با آن ور بروید. اگر این دانش پایه را نداشته باشید، لازم است که مروری بر درس‌های مدرسه‌تان بکنید.
آن‌قدر مشغول ریاضی نشوید که استراتژی را فراموش کنید. این بنیان پایه‌ای -در موضوعاتی مانند معادلات و ویژگی‌های اعداد- برای جی‌مت ضروری است اما کافی نیست. لازم نیست به اندازة دوران مدرسه به ریاضی مسلط باشید. تمرکز بیش از حد بر مهارت‌های ریاضی پایه ممکن است دانش‌آموزان را گمراه کند.
گام دوم: با جی‌مت کاملاً آشنا شوید
بخش دوم این رهیافت شامل آشنا شدن با قالب و قواعد جی‌مت می‌شود. هستة اصلی این بخش این است که بفهمید این آزمون طوری طراحی شده است که توانایی‌های استدلالی محاسباتی شما را بیازماید. برخلاف امتحان‌های ریاضی مدرسه، لازم نیست که نشان دهید چطور به جواب رسیده‌اید. همین هم اجازة ظهور رویکردهای مختلف را می‌دهد.
بیشتر آدم‌ها می‌توانند سؤالات محاسباتی جی‌مت را با راه‌حل‌های ریاضیاتی زمان‌بر حل کنند، اما فشار زمانی جی‌مت به نفع منطق ساده، استراتژی و ایجاد ارتباط است. این یکی از دلایل مجاز نبودن ماشین حساب است. هدف این محدودیت زمانی افزایش سرعت شما در ریاضیات پیچیده نیست، بلکه تغییر اساسی رویکرد شما به چنین سؤالاتی است.
شما باید با نوع و سبک سؤالات هم آشنا شوید تا حتماً به سؤالی که مطرح شده است پاسخ بدهید. سؤالات بخش محاسباتی بر دو نوع است: سؤالات حل مسئله و سؤالات کفایت اطلاعات.
سؤالات حل مسئله همان قالبی را دارند که از امتحانات ریاضی چندگزینه‌ای انتظار دارید: یک سؤال و پنج گزینه. اما یادتان باشد که گزینه‌ها هم ممکن است بخشی از استراژی شما در حل ساده‌تر مسائل باشند!
سؤالات کفایت اطلاعات منحصر به جی‌مت هستند. این‌ها متشکل‌ند از یک سؤال و دو گزاره. شما باید ببینید که این گزاره‌ها (به تنهایی یا با هم) برای پاسخ به سؤال کافی هستند یا نه. به این نوع سؤالات خو کنید و پاسخ‌های ممکن را به خاطر بسپارید:
الف) برای پاسخ به این سؤال، گزارة ۱ به تنهایی کافی است اما گزارة ۲ به تنهایی کفایت نمی‌کند؛
ب) برای پاسخ به این سؤال، گزارة ۲ به تنهایی کافی است اما گزارة ۱ به تنهایی کفایت نمی‌کند؛
ج) هر دو گزاره با هم برای پاسخ به سؤال کافی هستند اما هیچ‌کدام به تنهایی کفایت نمی‌کنند؛
د) هر گزاره به تنهایی کافی است؛
ه) گزاره‌های ۱ و ۲ باهم کافی نیستند و اطلاعات بیشتری برای پاسخ به این سؤال لازم است.
گام سوم: ابزارها و استراتژی‌ها
سومین جزء رویکرد شما آشنایی با ابزارها و استراتژی‌های خاصی است که می‌توانید به کار بگیرید. این بخش شامل یادگیری استراتژی‌هایی برای حل انواع مختلف سؤالات می‌شود؛ استراتژی‌هایی مانند حل از آخر به اول، يادگیری ویژگی‌های اعداد و تخمین. لازم است که برای بهبود توانایی‌های ریاضیاتی روحی خود هم تلاش کنید: باید جدول ضرب و جدول اعشار ملکة ذهن‌تان باشد.
تمرین کردن شما را به انواع مختلف سؤالات و نوع مفاهیم مورد آزمون، و همچنین یافتن کاراترین استراتژی‌ها برای سؤالات متفاوت عادت می‌دهد.
گام چهارم: آموزش زمان‌مند
آخرین تکة این پازل آموزش زمان‌مند است. در این‌جا شما باید بنیاین ریاضی پایه، فهم‌تان از آزمون و ابزارها و استراتژی‌هایتان را تحت فشار زمان به کار بگیرید. شیمون می‌گوید: «مثل وقتی که رانندگی یاد می‌گیرید؛ در مورد کلاچ، هدایت با فرمان و راهنما زدن یاد می‌گیرید. بعد، وقتی که در خیابان رانندگی می‌کنید، همه‌چیز باید با هم جمع شود.»
وقتی داشتید مفاهیم را یاد می‌گرفتید، حواس‌تان به وقت بود اما خیلی حساس نبودید. حالا، باید آزمون‌های آزمایشی کاملی بدهید تا تصور دقیقی از نمره‌تان به‌دست بیاورید. وقتی تحت فشار زمان باشید، ذهن‌تان به شکل متفاوتی پاسخ می‌دهد و باید به آن عادت کنید.
جی‌مت نوعی آزمون تطابق‌پذیر رایانه‌ای است: یعنی اگر جواب غلط بدهید آسان‌تر و اگر جواب درست بدهید سخت‌تر می‌شود. سطح دشواری بر نمرة نهایی مؤثر است. تا وقتی آزمون‌های کامل با این الگوریتم انجام ندهید، بعید است که عیار واقعی‌تان دست‌تان بیاید.
این مرحله از آماده‌سازی را دست‌کم نگیرید. در حالت ایده‌آل (و عموماً) باید حدود یک ماه برای آموزش زمان‌مند وقت بگذارید. کار دیگری هم که باید بکنید، یافتن استراتژی زمان‌بندی مناسب برای آزمون واقعی است.
مفاهیم ریاضیاتی مورد آزمون خیلی پیشرفته نیستند، اما جی‌مت دانش شما را نمی‌سنجد. مهارت شما را می‌سنجد. مثل دیگر بخش‌های جی‌مت، تمرین کلید ساختن مجموعة مهارت‌های حل مسئله و حداکثرسازی نمرة شما است.
